Ja!

Inmiddels is er weer een week om, de tijd vliegt. Zo zaten we vorige week nog in Jakarta met onze nieuwe vrienden waarmee een leuke tijd hebben gehad. In Jakarta is niet veel te zien en de meeste toeristen gebruiken het dan ook als haven om meteen verder te vliegen of te treinen. Wij besloten de dingen die we konden doen te doen en dus togen we samen met Nelson naar Kota, het oude gedeelte van de binnenstad waar onder andere veel oude Hollandse gebouwen schijnen te zitten.

Eenmaal aangekomen begon het echter zo hard te regenen en onweren dat we enkel het verouderde, door electronicawinkels gevulde winkelcentrum hebben gezien. Dus maar terug naar het centrum om vervolgens af te spreken met Boxu. Eerst iets eten wat resulteerde in een pizza voor mij van maar liefst 12 cm diameter. Zo zo. Blijkbaar was ik gewaarschuwd die niet te bestellen maar dit was wel erg raar. Maar, inmiddels hebben we wel geleerd dat niets is wat het lijkt in Indonesie. Bestel je een hartige kaaspannekoek zit er ineens chocola over, bestel je koffie zonder suiker is het de zoetste koffie ooit en ga zo maar door. Het mocht de pret niet drukken en zo hadden we nog een leuke avond met zijn vieren in een superleuk cafe.

De volgende dag maar naar het grote winkelcentrum gegaan aangezien het vast wel weer zou gaan regenen. Dan maar alle kleren passen die we leuk vonden, ja, ook die groene jurkjes. Helaas had het niet geregend toen we uit het winkelcentrum kwamen, maar dan was het maar tegen de hitte. Savonds de jongens ons nieuwe kaartspel geleerd en met een biertje erbij was dat natuurlijk weer harstikke gezellig.

Donderdag besloten we naar Banten te gaan, het stadje vanwaar we naar het eilandje konden waar alle vogels zitten. We dachten, we gokken het er maar weer eens op. Bij de busterminal eerst maar honderd keer gevraagd of dit echt de bus naar banten was voor het geval we ineens toch weer ergens anders uit kwamen. We zaten werkelijk weg te zweten in de bus met wederom vervelende mensen die weer van alles moesten. Gelukkig werd de tijd gedood door een rat die door de bus liep. Aangekomen in Banten een Angkot (minibusje) gecharterd die naar Sawaluhur moest rijden wat vlakbij was. De chauff kende het en wilde ons erheen brengen. Na zo'n half uur over onbegaanbare wegen werd het ons duidelijk dat er misschien wel een vloek rustte op het eiland. De chauff begon rodn te vragen en reed van links naar rechts, en weer terug. UIteindelijk proberen uit te leggen dat hij ons dan maar lekker in Banten moest afzetten wat weer flink wat voeten in de aarde had. 'where are we?' antwoord ' Yes'. No, where are we? Yes.. en ga zo maar door. Aangekomen werd de man ook nog eens boos en wilde meer geld voor de benzine.. ja daag.. terwijl hij de weg niet wist. Snel weggelopen en de markt op wat meteen weer vol liep omdat wij er waren. We konden niet rustig eten want we moesten met iedereen op de foto. Het dorpje door gelopen wederom achtervolgd door alle kinderen die ons mt zijn 15-en aanstaarden terwijl wij water dronken. Ook dat was interessant.

Vrijdag Jakarta, en de massage-aanbiedende-hoteleigenaar, achter ons gelaten om naar Bogor te gaan. Een schattig plaatsje wat bekent staat als de City of rain. Bovendien moest het veel koeler zijn dan Jakarta maar niets was minder waar. Al zwetend liepen we naar ons gusethouse. Bogor was erg leuk, ontzettend veel markten, overal waar je keek verkochten ze weer van alles. Naar de botanische tuinen geweest wat een fijne afwisseling was tussen de drukte van de steden. Helaas werden we teleurgesteld door een 10 cm hoge steel van een bloem wat de grootste bloem ter wereld moest zijn. Wederom was niets zoals het leek.

Lekker in het shoppingmal gehangen, jurkjes gekocht en een gezichtsbehandeling ondergaan om alle uitlaatgassen van de afgelopen dagen er ag te laten stomen. Fris en herboren konden we er weer tegenaan! En dus gingen we naar de bioscoop om een heuze Indonesische film te gaan bekijken. Leuk! De volgende dag downtown bogor gegaan door de soort van sloppenwijken waar we vanaf de overkant al wereden toegeroepen door aanstormende kinderen. Langs een tofu fabriek gegaan en weer fijn veel foto;s gemaakt van alles wat we zagen.

En toen was het moment daar: Martine en Femke gingen uit elkaar. Samen met de trein naar Jakarta gegaan waar we nog een colaatje dronken en langer dan verwacht, logisch, op de trein van Martine moesten wachten. Zij op naar Bandung, ik terug naar Jakarta. Taxi in en naar een hotel. Gegeten samen met een Nederlandse man die al 14 keer ion Inonesie was geweest maar uit luiheid alvast maar een volgend ticket had gekocht. Vervolgens biertjes gedronken met een paar nieuwe toeristen en Boxu die ook nog langskwam. Leuk dus weer.

En nu.. nu zit ik alleen in Bangkok. Vanmiddag vanuit Jakarta gevlogen en nog een oude bekende tegengekomen in het vliegtuig. Guesthouse gezocht en nu maar eens kijken wat ik aankomende dagen moet gaan doen.. Niet veel tijd maar in Bangkok blijven is ook zo wat.

O ja, ik las net dat de noodtoestand hier is uitgeroepen in verband met de demonstraties van de roodhemden, maar hier in het gebied waar ik zit is er niets aan de hand. Het is sterk tegen de regering gericht en totaal niet op het toerisme. dus..

XXFemke (en martine natuurlijk)