Zo, ik heb van meerder mensen een email gekregen over bepaalde dingen in Australie en veel ook met de vraag hoe het nu echt is.. en hoe het met mij gaat..Vandaar hier in plaats van een verslag een iets persoonlijker verhaaltje..

Dus.. Tsja. Toen ik wegging uit Nederland had ik bepaalde verwachtingen en was ik zo nu en dan nogal zenuwachtig omtrent het hele reizen. Dat laatste trok erg snel bij; moeilijk is het reizen hier in elk geval niet. Je boekt je ticket, staat bij de bushalte en word opgepikt door je hostel. Er zijn weinig gevaren die anders zijn dan Nederland en dus logisch zoals liften, lopen door afgelegen straatjes etc.

Je voelt je zo af en toe zelfs te oud voor dit land omdat er zo ontzettend veel hele jonge backpackers zijn. Je beleeft het ongetwijfeld allemaal anders maar toch voelt het een beetje alsof Australie erg georienteerd is op deze categorie reizigers. Waarschijnlijk dat ik het daarom niet echt naar mijn zin had in plaatsen als Cairns en Airlie Beach. Hier gaat het alleen maar om het zuipen en feesten, het is niks bijzonders en je zou je zo in Salou of waar dan ook kunnen voelen. Niet mijn ding, dat was wel duidelijk en in Airlie Beach was dat best heftig en toen ikook nog eens ziek werd vond ik het allemaal zo stom dat ik dacht dat het beter zou zijn naar huis te gaan. Gelukkig waren de plaatsen daarna veel leuker.

Het slapen in hostels is een verhaal apart. De eerste nacht in Alice Springs, toen ik net afscheid had genomen van mijn nieuw gemaakte vrienden in Perth, vond ik ook dat maar niks. Slapen in een kamer met 10 andere mensen, waarom zou je jezelf dat aandoen. Dit wordt snel makkelijk en daarin word je zelf ook snel veel brutaler. Eerst durf je je lenzenvloeistof nog niet eens te pakken als iedereen al slaapt of naar de wc te gaan, nu doe je gewoon het licht aan terwijl iedereen slaapt want iedereen doet het. Toch is het niet altijd even leuk en soms serieus erg irritant; mensen die vroeg opstaan om naar tours te gaan zodat je niet meer kan slapen, mensen die ergens een maand blijven en dus de hele kamer gebruiken als kast, plastic zakje die kraken en natuurlijk gesnurk.. Maar je went eraan, word er zelf makkelijker en brutalerin je ziet duidelijk wie er nog maar een week reist of langer..

Het alleen reizen is vaak heel leuk en fijn omdat je natuurlijk geen rekening hoeft te houden met iemand anders. Je kan gaan en staan waar en waneer je wilt en dat is vaak heel prettig. Ook hierin word je makkelijker en na een week vind je het niet meer raar om alleen een restaurant in te gaan, alleen naar een cafe of alleen naar wat dan ook. Dit betekent ook dat je wanneer je iets leuks ziet, mooi vindt je dat niet met iemand kan delen en dat is duidelijk de minder leuke kant van alleen reizen. Je moet alles alleen doen maar soms is het echt leuker om iets met iemand te doen. Wel is het zo dat wanneer je alleen reist je natuurlijk ook veel sneller andere mensen ontmoet. Daarnaast ben je nooit echt alleen, er zijn altijd overal mensen en verlang je er juist naar om wel alleen te zijn. Maar een plek voor jezelf heb je hier nergens, niet in je hostel, niet in het park, niet in de bus, nergens.

Ook is het soms vervelend om altijd weer dat zelfde praatje te moeten houden over waar je vandaan komt, hoelang je al reist, waar je bent geweest en waar je nog naartoe gaat. Je leert mensen maar voor een korte periode kennen en vaak is dat niet lang genoeg om echt over dingen te praten, hierdoor blijft veel contact nogal oppervlakkig en dus mis je vrienden met wie je dat wel hebt, met wie jeeen kop koffie in het vondelpark kan drinken. Dit neemt echter niet weg dat het ook wel fijn is om een beetje onbezorgd te leven. En gelukkig heb ik mensen ontmoet met wie het wel snel klikt en met wie ik wel ander contact heb zoals met Larysa en Eion. Als je eenmaal een tijdje met mensen reist gebeurt dat vanzelf.

Dan het eten, grappige vraag van Martine.. Eten is hier op zich hetzelfde als in Nederland, Alles is te krijgen; van salades tot Chinees tot McDonalds tot KFC tot pizza en kangoeroe. Ja, zelfs nederlandse hagelsag en bolletje beschuit. Wel hebben ze natuurlijk bepaalde specialteiten zoals het Bananabread, de wedges en de lekkere spinazie-pijnboompitspread. Ik heb nog geen kangoeroe gegeten en weet ook niet of ik dat nog van plan ben. Verder word er wegens het warme weer veel ge-bbq-ed wat gepaard gaat met veel vlees, bier en vette patat. Patat eten ze overigens overal bij; burgers, veel burgers, fish&chips, noem maar op. redelijk ongezond. Voor gezond eten betaal je dan gemiddeld ook meer. Omdat ik natuurlijk vrij snel reis en geen voorraadkast heb en vooral ook niet wil hebben koop ik vrijwel elke dag eten voor die dag. S'ochtends meestal yoghurt uit de supermarkt, wat fruit. S'middags een broodje bij Sybway of de bakker of een paar boterhammen uit de supermarkt met wat kaas. Vandaar altijd dat plastisc bestek bij je hebben! S'avonds soms gratis maaltijden die je bij je hostel krijgt, een goedkope pizza, noodless etc. Ik kook niet erg vaak in hostels omdat ik meestal net iets te kort in een plaats ben om daadwerkelijk inkopen te doen.

Ehm, de mensen dan, tsja, wat zal ik zeggen. In Perth heb ik veel hele leuke mensen ontmoet. Je merkte dat het een grote stad was en dat er in de buurt van waar Rob woonde een universiteit was zodat er veel studenten rondliepen. Dit bracht een bepaalde sfeer met zich mee. Veel van Rob's vrienden waren erg leuk, werkten veelal ook in film en dus genoeg gemeen om leuke gesprekken te hebben. In Alice Springs met name veel toeristen waar je contact mee had want met de vele Aborignals had je geen contact. Aan de oostkust, van Cairns tot Airlie Beach kom je toch ook met name toeristen tegen en deze zijn wel degelijk veelal anders dan de backpackers aan de oostkust. Wat ik eerder schreef; jonger en meer op feesten gericht. De locals hier vond ik over het algemeen ook nogal dom en onwetend.. Veel hadden niks anders gezien dan de plaats waarin ze woonden en hadden nooit gestudeerd, geen ambities en wisten niks van de rest van de wereld. Het kon ze bovendien niets schelen. In de steden is het heel anders, meteen toen ik in Brisbane aankwam had ik aanspraak met zoveel aardige mensen, je merkt dat mensen wereldser zijn.

verder weet ik even niet welk aspect van mijn reis ik nog meer moet vertellen.. Oh, misschien dat ik (nog)brutaler ben geworden, meer opkom voor mezelf, als je iets wilt moet je het zelf doen.. Dat ik Amsterdam toch wel een van de mooiste steden ter wereld vind, de Nederlanders lang nog niet zo stom. Dat vrienden en familie toch best een groot deel uitmaken van je leven en van wie je bent en hoe je je voelt. Dat ik nu ook wel alleen door Jordanie kan reizen op een kameel. Dat ik niet bang ben geweest. Dat ik al best veel dingen heb gedaan die ik niet snel zou doen, bijvoorbeeld duiken en op een motor rijden. Dat de Australische jongemannen niet zo leuk zijn als het stereotype je doet vermoeden.. dat laatste is best jammer. Alhoewel velen van jullie daar weer blij mee zijn omdat ik dan terugkom. Zonder aussie.

vragen??