Hela,

Dus.. VanMagnetic Island waar de koala's werden geknuffeld, slangen werden vastgehouden, krokodillen werden gevoerd en wandelingen werden gedaan stapte ik terug in Townsville weer in de Greyhound. Deze keer op weg naar Airlie Beach. Een klein plaatsje van zo'n 5000 inwoners gelegen aan de zogenaamde Whitsunday Coast.

Het plaatsje zelf is een soort terminal voor toeristen om naar de Whitsunday eilanden te gaan, een van de populairste attractiesvan Australie. In AirlieBeach aangekomen, nog steeds met Melanie, had ik al een voorgevoel dat dit niet helemaal mijn ding was. Het hostel an sich zag er leuk uit, wederom allemaal kleine cabins met veranda in een soort van regenwoud. Dat was het enige idyllische in het hele dorp.

De straat bestond verder uit toeristenwinkels, reisburo's, bars, pubs en discotheken. Iedereen zat vanaf s'ochtends tot s'avonds laat bier te drinken, was dronken, ging uit en lag overdag bij de lagoon. Nog steeds dronken. Sorry, daarvoor ben ik niet in Australie. Daarnaast overviel me het angstige gevoel mij dat de hele oostkust het 'Australische Salou' zou zijn en was het enige wat ik mij kon bedenken 'zo snel mogelijk weg hier'. Ik wilde niet eens meer naar de Whitsundays, 'pff, weer een strand, weer een palmboom'..

ik bedacht me dat ik in ieder geval een dag zou blijven om zeker te zijn van mijn zaak en geen spijt te hebben van deze gemiste kans als ik de Greyhound zou pakken naar mijn volgende bestemming. Die dag lag ik bij de Lagoon, met mijn zojuiste geruilde nieuwe boek, inde zon en vond het wel prima. Ik was niet gemotiveerd en dus bespaarde ik mij 300 dollar door de tour niet te boeken.. beslissing gemaakt. Dacht ik.

S'avonds zat ik mijn reisschema te schrijven aan een van de lange tafels in Magnums, het hostel, toen er twee jongens bij mij kwamen zitten. Je moest naar de Whitsundays, wat deed je hier anders.. oooh.. Een aantal biertjes later, en een ontmoeting met de locals bestaande uit bouwvakkers met de gemiddelde leeftijd van 38 en vol met tattoos had ik toch echt mijn beslissiing gemaakt. Geen Whitsundays.

Zaterdagochtend werd ik wakker, fikse keelpijn, warm hoofd. Kater..? mmh, voelde niet zo.. Een blik in de spiegel vertelde mij wat er loos was, een lichte angina.. jaiks. Meteen naar de drogist gelopen, waterstofperoxide gehaald en twee dagen gorgelend rondgelopen om deze ontsteking weg te werken. Hier zat ik niet op te wachten. Ondertussen kwam er nog een fijne koorts bij ook..

Gelukkig mocht ik bij een van de bouwvakkers (nee, geen oude, maar een leuke jonge) slapen, had ik mijn eigen kamer en tv en kon ik ongestoord ziek in bed liggen. Ondertussen kwam er om de paar uur een bouwvakker binnen om te checken hoe het met de 'little darlin' was. Toch aardig. Maar een hele rare situatie. Lag ik daar in een kamer in een tijdelijk kamp vol bierdrinkende, schuine-mop-vertellende bouwvakkers.

Zondag voelde ik mij een stuk beter, nam afscheid van mijn ruige en niet-helemaal(!)-mijn-type-nieuw-bouwvakker-vrienden en liep richting het hostel waar ik Eoin, mijn andere reiscompaan, ontmoette en we plannen smeedden voor onze reis. Die dag zouden we de bus pakken naar Mackay waar we rond acht uur aankwamen.

Een leuk stadje, niet al te groot, met veel mooie Art Deco gebouwen, palmbomen en met name heeel weinig toeristen, ah fijn! Vandaag, maandag, de dag hier een beetje rondgelopen en de volgende beslissing in de reis genomen. Vannacht om 2.15 vertrekt mijn bus naar de Town of Seventeen Seventy waar ik morgenochtend om 10 uur aankom. zeven uur in de bus. Ik hoop deze keer op een goede film...

Nu wachten in het hostel van vannacht waar ik voor 10 dollar in de tvkamer mag zitten tot mijn bus vetrekt, zo zo aardig..

xxx