Howdy!

Zaterdagochtend 6.10; onze tourguide en bus kwam aanrijden om ons mee te nemen voor een driedaagse kampeertour naar Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (de Olga's) en Watarrka (Kings Canyon). Een rit van ongeveer 450 km richting het zuidwesten van de Australische outback.

Om ons heen een grote woestijn; verschillende landschappen raasden voorbij. Rode vlakten met een enkele boom, dan weer een bergenmassa om die weer in te ruilen voor een groene bush. Onderweg honderden dode kangoeroe's; de ene gemummificeerd door de droogte, de ander nog enkel een skelet. We reden door de Ranges; niets anders dan akkers waar de koeien op grazen, ik had met ze te doen. Droog, warm en niks te drinken.. Er lagen dan ook veel dode koeien her en der verspreid.

Onderweg stopten we bij een Camelfarm waar we even op een kameel reden, daarna een lunchstop bij Erldunda. In de Middle of Nowhere. Doorgereden naar Yulara, het resort waar we zouden slapen. Nou ja resort. Wij sliepen op de camping in onze Swags. Een matras in een minitent; slaapzak erin en go. Smiddags naar Kata Tjuta gereden om die te gaan beklimmen.

Kata Tjuta bestaan uit 36 grote en minder grote bergen en vertaald betekent Kata Tjuta dan ook Many Heads. Dit hele gebeid is eigendom van de Aborignials en dus heilig gebied. We maakten de Vally of the Winds wandeling, die zo'n 7.5 km lang was en flink wat steile gedeeltes kent. Het was 37 graden. Best warm. Supermooie uitzichten en als mensje beteken je daar helemaal niks, die enorm grote bergen om je heen.

Na deze wandeling doorgereden naar Uluru waar we de zonsondergang mee zouden maken. eerst nog naar een lookout waar we Uluru al konden zien liggen, klein dan wel.. aangekomen bij het punt waar we zonsondergang zouden bekijken stond het natuurlijk vol met bussen; horden toeristen, de luxe inclusief champagne en kaviaar.

Door al deze toeristen was het een beetje vreemd; je word helemaal uit de ilussie van de woestijn gehaald, niks desolaat en afgelegen. De zonsondergang was mooi, met name aan de kant van Kata Tjuta waar de zon onderging. Het was bijzonder daar te zijn en ook raar, je kent deze monoliet van kaarten, plaatjes, tv en nu sta je er zelf. Je voelt je zelfs schuldig als je ineensdenkt 'het is maar een berg'..

na de zonsondergang naar het kamp gereden waar we simpel hebben gekookt op de bbq. Elkaar een beetje leren kennen bij het kampvuur; we waren met 20 man en 10 nationaliteiten. Japan, Korea, China, Tasmanie, Duitsland, Israel, Finland, Engeland, Canada en Nederland waren vertegenwoordigd. Lekker bij het kampvuur gezeten en daarna in de Swag genieten van die enorm-nooit-eerder-vertoonde-vol-met-sterren-waar-je-ook-kijkt-sterrenhemel.

4.40.. de wekker gaat. Vandaag was het tijd om naar de zonsopgang te gaan bij Uluru. In het donker reden we naar de lookout. Weer hordes toeristen die met ongekamde haren op de foto moeten met Uluru op de achtergrond. Het punt waar wij stonden was niet het meest ideale, allemaal verkeersborden, aan de rand van de weg. Ook hing er veel stof in de lucht. Natuurlijk wel heel bijzonder om daar te zijn en de zon te zien opkomen. Once in a lifetime..

om half zeven kwamen we aan bij Uluru waar we de Basewalk gingen maken. Een wandeling rondom Uluru, zo'n 10 km. Daar loop je dan om kwart voor zeven s'ochtends. Enorm mooie wandeling, je ziet de monoliet veranderen en hij lijkt telkens weer groter dan je dacht dat ie was. Ondertussen wat mooie Aborginal verhalen gehoord over de betekenis van en het ontstaan ervan. Na deze wandeling naar het Aboriginal centre, waar we meer konden leren over de cultuur en gewoonten.

Hopla, weer de bus in op weg naar onze campsite waar we lunchten om vervolgens door te gaan rijden naar Kings Canyon, Watarrka. Dit lag weer zo'n 400 km verderop. Weer een rit door die oneindige woestijn..Een kameel op de weg!

Rond een uur of vijf kwamen we aan bij onze camping, eerst nog wat drankjes kopen en dan op naar de echte bush. Echte bush. Niks daar. Alleen dingo's, een kampvuur en onze swags. Supercool! koken op kolen in oude potten op het vuur. Het was ontzettend warm, maar donker en we zaten met zijn allen fijn in de Bush rond ons kampvuur. Geritsel betekende een dingo.. Alle spullen in de swag anders namen de dingo's het allemaal mee. Marshmellows eten bij het kampvuur en proost in alle talen leren.. zzzzz...

5.30.. weer die wekker. Ik had niet zo goed geslapen, werd een paar keer wakker van geritsel.. aargh.. een dingo! Ontbijten en op naar de Canyon. De wandeling die we gingen maken was redelijk zwaar en het eerste gedeelte, wat bestond uit een steile beklimming van 200 meter stond bekend als Cardio Hill en Heartattack Hill.. Leuk.. Gelukkig was het die ochtend niet echt warm, zweten zouden we sowieso wel.. Alle veilgiheidvoorschriften doorgenomen; voldoende water mee, niet dichtbij de rand, stoppen als je niet meer kunt. Let's go!

De wandeling viel me best mee, even doorzetten en weer gaan. ondertussen stopten we bij een aantal punten waar we uitleg kregen over de flora en fauna. De wandeling die we maakten was ontzettend mooi. We liepen door de bergen, overal lagen valleien en watertjes en heuze paradijsjes met vogels en palmbomen. De Canyon was enorm hoog en enorm mooi. Bizar hoe bergen zo'n formatie kunnen vormen met zulke stijle en vlakke delen afgewisseld met puddingachtige vormen. Deze wandeling duurde zo'n 3.5 uur en was zo'n 7 km lang. Mooie uitzichten, beklimmingen en afdalingen.

Eenmaal beneden was het tijd om terug te rijden. Een tussenstop bij Kings Creek Station. Weer zo'n wegrestaurant in de absolute middle van helemaal niks. Wie werken daar? waar wonen ze? en vooral waarom... Zo afgelegen..

De weg terug was mooi, weer door die landschappen, je waande je soms weer in Afrika. Zo'n driehonderd km van Alice Springs werd de lucht erg rood en begon het te waaien. Er was een grote storm gaande, rood zand overal door de lucht. Een echte desertstorm. In Alice aangekomen bleek er een heuze hurricane te zijn geweest. Overal lagen bomen, daken verwoest, de stoplichten deden het niet, overal politie en met name... geen electriciteit..

Een avond echte outback, in het hostel.. met kaarsen, zaklampen en een koude douche. S'avonds met een aantal mensen van de groep richting Annie's Place om te eten, een heuse maaltijd voor maar 5 dollar... zo doen we dat in backpackland. met zaklampen de straten door, het leek een spookstad, nergens licht, donker, overal bomen..

Lekker gegeten, gedronken en gepraat met de nieuw gemaakte vrienden die de volgende dag bijna allemaal alweer vetrokken. Naar Melbourne, Adelaide of Sydney. Wel een paar nieuwe contacten gemaakt en slaapplaatsten voor tijdens mijn oostkust trip die vanmiddag van start gaat...

xxxx