hela!

Wat krijgen we nou.. twee verhalen! Afgelopen donderdagochtend lekker vroeg uit de veren om met onze nieuwste vriend Udin naar Bukit Lawang te reizen. Dit was heel fijn aangezien hij daar vandaan komt en dus precies wist hoe we daar moesten komen. De lonely planet beschrijft namelijk een Bus termina terwijl dit in werkelijkheid een straatje vol afval vage busjes is..

Allereerst de becak ingestapt (een brommer met zijkarretje) met onze backpacks en Udin. De bestuurder had echter staar of een andere vage oogaandoening want hij schatte een opening tussen brommers en een busje iets te krap in waardoor we daar voor het stoplicht tegen het busje aanreden. Resultaat; het voorwiel van de brommer helemaal krom en femke werd gelanceerd en belandde naast het karretje op straat. Lekkere schaafwond dus. Een ander becak gepakt en snel naar de terminal waar we in een oud busje stapten dat voller raakte naarmate we dichter bij Bukit Lawang kwamen. Gelukkig stond er een fikse file, zaten wij achterin lekker weg te zweten en stond er stilstaand geen windje. De chauffeur bedacht dat een detour wel een erg goed idee was en zo kregen onze billen een fikse massage. Hobbelend over onverharde wegen door palmolieplantages hadden we toch maar mooi die file weten te omzeilen. Aangekomen in Bukit Lawang moesten we meteen een flinke hangbrug over op weg naar ons geusthouse. Maar dan had je ook wat! Fijn ons eigen grote kamer met veranda aan de rivier.

Meteen het schattige dorpje verkend vol bamboehuisjes en bananenbomen. Ook hier werden we door iedereen weer hartelijk begroet en aangsproken. 'You are the two duc\tch girls go trekking with Udin'. Ook hier waren we celbrities. Mooie wandeling gemaakt door het dorpje, over hangbruggen en fruitshakes drinkend aan de rand van de rivier. Deze rivier is De bezigheid in Bukit Lawang. Er word in gewassen, tanden gepoetst, gezwommen.. Fascinerend om te zien.

Vrijdag weer lekker vroeg op, we werden om acht uur opgewacht door Udin voor onze jungle trek. We vetrokken door de jungle samen met hem en zijn broertje Jan en liepen als eerste door rubberplantages. Nog geen twee minuten in de jungle of onze zweetsnorren hadden plaatsgemaakt voor zweetmaskers. Hallelujah wat was het heet. Stijl omhoog over takken, onder lianen door, door beekjes en langs palmbomen. Steeds moesten wij even wachten terwijl Udin en Jan op zoek gingen naar de Orang Oetan. Voor ons een welkome gelegenheid om uit te rusten en water te drinken. Al na twee uur hoorden we dat er twee Orangs met baby's dichtbij zaten. Spannend!! Weer liepen we stijl omhoog en stijl naar beneden, dit allemaal om de Orangs te volgen. Eerste zagen we nog een Thomas Leaf monkey die lekker zat te relaxen in een boom. Een aardiger exemplaar dan zijn vrienden in Thailand vorig jaar. We liepen door en na vijf minuten was het zover; we stonden oog in oog met de Orang! Wauw! Ze hingen met hun oranje haren lekker te slingeren in de bomen. Ondertussen werden ze gefilmd door een cameraplooeg voor een documentaire.

We liepen verder en daar was ineens de moeder met een baby! Hartstikke schattig, zaten ze daar een beetje te relaxen in de bomen. Beetje slingeren, beetje vlooien, beetje kijken. Onze guides voerden ze wat bananen zodat ze nog dichterbij kwamen, tot zo'n meter of zeven van ons vandaan. Wat gaaf! Later kwamen we er nog eentje tegen maar dit was een agressiever exemplaar die ons zou volgen als we niks zouden geven. Snel wat bananen en mandarijnen die kant op dus.

Verder gelopen en toen kon de afdaling beginnen. Nou dat hebben we geweten. Was dit een pad? Klimmend en klouterend, glijdend en bevend van de trillende spieren togen we naar beneden waar we aankwamen bij de rivier. We namen het kabelbaantje over de rivier naar de overkant en kregen daar onze lunch uit een bananenblad. Maar niet voordat we een frisse duik hadden genomen in de rivier want alles leuk en aardig maar al het vocht was uit ons lichaam gelopen.

Terug in het dorpje puffend lekker koud gedoucht en een biertje gedronken op onze veranda. S'avonds weer de brug over naar de andere kant van de rivier om te gaan eten. Fijn in een heel leuk restaurantje bij de rivier. Hier hebben we nog 2,5 uur vastgezeten vanwege een nogal heftige tropische regen- en onweersbui. De stroom viel een keer of drie uit waardoor we met kaarsjes toch nog iets zouden zien. We zaten natuurlijk in een soort vallei waardoor het lang bleef hangen maar dat het ook zo hard knalde hadden we even vergeten. Een paar knetterharde onweersknallen later en een goed gesprek met een jongen uit Zwitserland die ook vastzat waagden we het erop. Met bonkend hart maar gelukkig geholpen door een vriendelijke Indonesische jongen liepen we de hangbrug over. Pff... gelukkig lagen we snel in bed. Wat eeavonturen weer, en dat allemaal op een dag.

Nu zijn we vanmiddag aangekomen in Berastigi.Ook dit was weer een avontuurlijke reis. Eerst een paar uur terug naar Medan waar we in een bus werden gestopt naar Berastagi. Het zal wel. Het busje zat al aardig vol waardoor onze tassen op het dak moesten. Na zo'n uur rijden stopten we ineens langs de weg omdat er iets van het dak viel. Zo'n witte zak, zei ik. Nee, het is een backpack. De jouw, antwoordde Martine. Lekker dan; lag mijn arme tas aan de rand van de snelweg... Gelukkig dat iemand het zag anders moest ik ineens een geheel nieuwe Indische garderobe aanschaffen.

Overmorgen gaan we de vulkaan beklimmen. We gunnen onze zeer pijnlijke spieren eerst een dagje vrij en verkennen morgen de stad..

Dus. dat gebeurt dus allemaal hier in het verre Indonesie!

liefs, Femke en Martine