hallo!

Nou, daar ging ze dan.. Zaterdagmiddag half drie steeg ik in een enorme Airbus op richting Bangkok. Na een heel klein beetje slaap, veel geneuzel van de mevrouw naast mij maar verder een prima vlucht kwam ik om iets over zeven lokale tijd aan in broeiierig Bangkok. Ik herinner mij dat ik in het vliegtuig het koud had en nog dacht 'straks is het lekker warm'. Daar kwam ik snel van terug.. De bekende bus gepakt en toen ik uitstapte op druk Khao San road in het centrum van Bangkok kwam Martine er meteen aanlopen. Wat grappig. Hilarisch bijna.

Ik was toch aardig moe van de overgeslagen nacht maar kon de dag natuurlijk niet beginnen zonder dat fijne ontbijt van de Gecko Bar! Yes, daar zaten we weer. Eggs on toast, kapoenka! Niet erg veel gedaan wat eigenlijk heel fijn was aangezien we zo een beetje konden bijkomen. Zowel Martine als ik hebben de highlights al gezien, dus voor ons niet weer die tempels. S'avonds natuurlijk meteen weer flink genieten van het heerlijke eten, de tuktuks, de fruitshakes, de markten en de mensen. En natuurlijk de Leo en Chang biertjes..

Lekker geslapen onder het genot van de op volle toeren draaiende ventilator, weer dat fijne ontbijt en daarna besloten naar chinatown te gaan. Met name om in de tuktuk te zitten die wat verfrissing met zich mee bracht. Eenheerlijke lauwwarm briesje. In chinatown wederom de bizarre markten afgestruind en meteen maar onze eerder geleerde afdingtechnieken tentoon te spreiden. Met succes. Na twee dagen noodels en rijst gister lekker Indiaas gegeten in een voor Thaise begrippen best luxe restaurantje wat ook voor ons een rib uit onze backpacklijf was. Weer twee euro per persoon lichter.

Vannacht om drie uur opgestaan om met de busnaar het vliegveld te gaan. Natuurlijk was er met ons busticket iets mis waarna er druk gebeld werd en we uiteindelijk wel mee mochten. De chaufeur had bedacht dat hij dit tijdsverschil moest goedmaken door iets te hard over alle hobbels en drempels te rijden waardoor wij zowat gelanceerd werden. Zaten we ook nog eens achterin.. Inchecken richting Kuala Lumpur waar we in het vliegtuig hadden gefikst dat we toch nog naast elkaar zaten, wel zo gezellig. Muziekje op en gaan. Wat een mooi land zeg; Maleisie. Ik heb er twee uur mogen vertoeven en dat op het vliegveld. Weer twee stempels rijker en door naar Medan, Indonesie. Tussen al die kleine mensjes voelde ik me toch ietwat een reus, ook nog een blonde...

Aangekomen in Medan een visum geregeld wat toch een piepklein beetje spannend was, stel je voor dat ze mij niet vertrouwen en dan hop terug naar Thailand. Maar gelukkig zat het snel in mijn paspoort en konden we door. De immigratiemeneer vroeg of ik Kwekkerneek kende. Ehm... huh? Oh.. Kwakernaak! and your name is Femkiiieeee? yes, that's me!

We werden buiten opgewacht door Fernando en Rolan, een oude bekende van Martine. Supergrappig. De locals keken hun ogen uit en hadden geen idee hoe twee van die Aliens in godsnaam eenn local konden kennen. Zo werden wij ineens een attractie. Met de taxi naar de stad (terwijl het vliegveld echt midden in de stad lag, zeg maar in het vondelpark). Wat gedronken en op zoek naar een hotel.. UIteindelijk na een wandeling met zweetsnorren als resultaat, hallelujah wat is het hier heet, smoggy, broeierig en wat al niet meer. Oh ja, liep ik ook nog over een platgereden en uitgedroogde rat. Lekker.

Fijn hotel naast de Moskee onder de vliegroute naar het vliegveld. Maar een fijn matras. Had Martine nou een paar mieren op haar bed?? Nou goed, het had veel erger gekund voor 3,95 per kamer per nacht. Het is harstikke luxe. Weer een uitstekend noodlesoepie gegeten samen met Fernando en Rolan (die geen engels spreekt en als ie het probeert nerveus word.. ach gosh..) Gelukkig gaat ons Indonesisch wel de goede kant op.

Nu, na ee paar uurtje slaap en een koude douche in de kleinste badkamer ooit (staan doe je zowat in de emmer met water voor de wc, de deur kan niet echt dicht en eigenlijk sta je gewoon in de wc. ik zal er niet omheen draaien) staan we klaar om weer af te spreken met onze nieuwste vrienden en met hen een motorbike ritje (jaaa-aaaa, met helm) te maken door de stad..

zucht. die zweetsnor komt weer opzetten. Dat typen op zo'n toetsenbord gaat niet van een leien dakje. wat een zwaar leven. zucht.

X Femke & Martine