Hallo!

Het is bjna zover. Ik ga na bijna zes maanden Australie verlaten.. Mijn tiende vlucht is net geboekt en gaat me aanstaande donderdag naar Bangkok brengen. Een nieuw land, nieuwe cultuur en nieuwe ervaringen en avonturen. Nieuwe avonturen brengt met zich mee dat oude moeten worden achtergelaten en dat valt wellicht niet mee..

Zes maanden ben ik hier nu en ik kan amper herinneren dat ik ooit in Alice Springs was, dat ik voor het eerst dook op het Great Barrier Reef, dat ik ziek was in Airlie Beach, dat ik op een motor reed in 1770, onder de indruk was van het Opera House in Sydney, afscheid moest nemen van vele reisgenootjes en met de camper door Nieuw Zeeland tourde. Aan alles komt een eind maar na zo'n lange tijd raak je toch gewend aan de gewoontes en dingen om je heen.

De zon die vrijwel altijd schijnt, de verkeersborden en straatnaambordjes, de supermarkt om de hoek, de behulpzaamheid van de mensen hier, de Engelse taal, het inpakken van je tas, keer op keer, het boeken van hostels, het ontmoeten van nieuwe mensen..

Dat laatste is voor mij het lastigst. Tijdens de zes maanden heb ik erg leuke mensen ontmoet waarvan ik met sommige nog contact heb en zeker weet dat ik ze ooit nog eens zie. Anderen wonen in Australie en zal ik niet snel en wellicht nooit meer zien. Ik merk steeds weer dat ik erg slecht tegen afscheid nemen kan, maar het hoort erbij..

Hier in Melbourne heb ik, ondanks het feit dat ik geen werk heb kunnen vinden en het anders voor ogen had, een ontzettend leuke tijd gehad. Het is is absoluut de leukste stad in Australie boordevol fijne mensen. Als ik over straat loop hier kom ik zo nu en dan iemand tegen die ik ken en dat is erg leuk; het geeft je het gevoel dat je deel uitmaakt van de stad en de mensen. Afgelopen zaterdag moest ik mijn kamer uit en nam ik, nu definitief, afscheid van Eion. Morgen vliegt hij vanuit Sydney naar Santiago, Chili. Sinds zaterdag slaap ik bij twee meisjes die ik heb leren kennen via John, een vriend uit London en dat is erg gezellig. Leuk ook om met twee meisjes (of vrouwen..?) te zijn en te roddelen en ons hoofd te breken over die altijd energievretende mannen..

Samen met hen de afgelopen twee weken een aantal keer uitgeweest, naar optredentjes, St.Kilda festival gister en daardoor ook weer veel nieuwe mensen ontmoet. Erg vervelend want daardoor wil ik helemaal niet weg. Ik leer steeds meer mensen kennen en ze zeggen allemaal dat ik moet blijven en dat ik bij hen kan logeren als het moet.. Het is afschuwelijk vervelend dat Melbourne niet in Europa ligt en ik af en toe een weekendtripje kan maken om iedereen weer te zien.. Ik haat afscheid nemen van mensen en donderdag is het zover..

Het is een raar idee dat ik over een maand thuis ben in Amsterdam en dan te beseffen dat de mensen hier gewoon weer tram 96 nemen naar de stad of naar het werk. Dat Helen en Maggie nog steeds in het huis wonen waar ik heb gelogeerd, dat ik niet meer naar het leukste caffeetje kan met Spencer of koffie drinken in de creperie de Franse Nicolas. Alles gaat gewoon door maar dan zonder mij.. erg vreemd.. en niet leuk..

Maar! wellicht niet te lang getreurd; Thailand here we come!

xxx