Hee..!

Zo, dat is lang geleden.. Inmiddels zit ik alweer een week in het Noordereiland maar heb nog zoveel mooie dingen gezien en gedaan in het Zuidereiland.. Hier in het stinkende Rotorua zal ik proberen mijn hersenen enigszins op te frissen en een samenvatting te geven van de afgelopen trip..

Na het warme en bruisende Queenstown en met de twee Engelse jongens met ons mee (Colin en James) reden we zondag richting het noorden. We wilden allemaal naar Franz Josef, de gletjsers en Eoin en ik boden onze nieuwe vrienden een lift aan. Harstikke gezellig en een welkome afwisseling in het reizen. Na een nacht ergens langs de weg te hebben gekampeerd kwamen we dinsdagavond aan in Franz Josef. Door de hevige regen van de afgelopen dagen was de toegangsweg naar de Fox Glacier helaas afgesloten en ook vandaag regende het heftig. Bij het visitorscentre aagekomen boekten we allemaal de toer die we wilden, James een volle dag hike, Colin een halve, Eoin een Skydive en ik een helicopter hike.

De volgende dag was het wederom bewolkt en daardoor gingen zowel Eion's skydive en mijn helihike niet door. Ik baalde nogal want het was een van de dingen hier in NZ die ik graag wilde doen. De volgende dag zou het weer slecht weer worden en dus besloten zowel Eoin als ik ook een volle dag hike te boeken. En dat was de beste beslissing ooit.

Woensdagochten acht uur verzamelen en al het materiaal verzameld (waterproof broek, jas, mutsen, hiking boots en crampians) de bus in en op weg naar de Gletsjer. van een afstand leek deze nog niet eens zo groot maar hij was enorm van dichtbij. En fantastisch. Wow! Al klimmend over het ijs, door blauwe ijsgrotten en nauwe spleten. Spannend maar zo gaaf. Bovenop de gletjser voelde het alsof we de wereld hadden veroverd, wat een uitzichten en een bijzondere plaats om te zijn. Erg overweldigend. Moe en voldaan in de auto reden we verder naar het noorden nu richting Greymouth. Langs de fantastisch mooie Blue pools, die zo blauw waren dat je het bijna niet kon geloven.

Weer ergens overnacht en aangekomenin Hokitikiliet Eoin weten dat hij een paar dagen alleen wilde zijn omdat hij blijkbaar wat tijd voor zichzelf nodig had.. Een uitstekende tijd om nu te doen omdat ik zo niet alleen hoefde te reizen en hij zich niet schuldig hoefde te voelen. Eoin stapte uit in Greymouth en ik reed samen met James en Colin (18 en 20) door naar Punaikaki. De twee britten zijn absoluut hilarisch, hebben zoveel lol en erg leuke humor. Luid zingend reden we in de camper over de mooiste wegen naar Pancake Rocks. Rotsen die eruit zien als opgestapelde pannekoeken. Een goed woord ook om de Engelse te leren. In het Nederlands tellen konden ze al bijna en een mini gesprekje ging bijna van een leien dakje. De rocks en de blowholes waren weer erg mooi en onderweg stopten we een aantal keer om diefantastische zonsondergang te kunnen zien.

Die avond naar een erg mooie camping aan het strand gereden waar ik pannekoeken bakte en zij dat erg lekker vonden. Savonds gekaart en een biertje gedronken voordat we midden in de nacht een wandeling maakten over het strand. Het was volle maan en het leek niet eens donker, het was bizar fel en naast de vele sterren mochten we ook nog een aantal wensen doen omdat we ze zagen vallen.. magische omgeving weer.

De volgende dag reden James, Colin en ik door naar Motueka, leuk plaatsje om vervolgens naar de top van het Zuidereiland te rijden, Farewell spit. Door Collinwood, langs meren, bossen en zandduinen aangekomen. Helaas viel dit een beetje tegen; het strand was totaal overspoeld door zeewier en dode pinguins en andere karkassen. Het uitzicht vanuit het cafe was wel weer de moeite waard. Teruggereden naar Motueka en richting Nelson gereden.

De weg ernaar toe stond weer bol van de verrassingen en mooie uitkijktpunten. Inmiddels was het net zo gezellig in de camper als mooi er buiten. Luidkeels zongen we mee met de muziek, aten taartjes, deden spelletjes en hadden heel veel lol. In Nelson aangekomen vonden we een hele mooie camping naast de overtstroomde rivier. Want ja, weer regende het.. De volgende dag met Eion afgesproken die ook in Nelson was, hij ging alvast door naar Picton, waarvandaan de ferry vertrekt naar Wellington. Naar het museum in Nelson geweest en een beetje rondgereden om de omgeving tezien.

De volgendedag met James en Colin naar de film en uit eten geweest omdat het ook onze laatste dag samen was, zij gingen terug naar het zuiden en ik zou naar Picton rijden om met Eion het Noordereiland te bezoeken.

Raar om weer afscheid te moeten nemen van nieuwe vrienden die je maakt en waar je zo intensief mee optrekt. Tien dagen hebben we samen gereist waarvan de laatste vier met zijn drieen. Ineens gingen ze weer weg en was het stil in de camper. Lang zoleuk niet. Alleen reed ik naar Picton waar we de ferry namen naar het Noorden.

Drie uur op een enorme boot overde zee.. Ik ging maar slapen want die golven waren hoog en echt lekker voelde ik me niet..