hey!

Na een aantal rijuren en totale gewenning aan de andere kant van de weg kwamen Eoin en ik aan in Lake Tekapo. De foto's laten al wat zien maar als je daar bent is het toch echt een tikkie anders. Wat een overweldigend en fasntastisch mooi landschap. Dat water, abnormaal en onrealistisch zo blauw. We besloten fijn bij een camping te gaan staan zodat we warm konden koken en een douche konden nemen. Deze camping keek uit over het meer en gaf ons een kijkje in de vele belachelijk mooie zonsondergangen hier.

Fijn bij het meer zitten met een kop koffie en de gele campingstoelen en je verbazen over de stralende zon, het blauwe water en daar ergens in de verte de bergen met de sneeuwtoppen. Twee dagen in Tekapo gezeten en wandelingen gemaakt, de bus in het zand gereden en vele japanners gespot. Vervolgens de reis verder gemaakt via Twizel en Cromwell. Beide beetje suffe stadjes maar aangezien de afstanden best groot waren besloten we in Cromwell te blijven en daar een goede spot te vinde n voor de nacht. Wakker worden door vogelgeluiden aan de rand van een meer is niet slecht..

Heel prettig ook dat ik niet in een Greyhound bus zit en eruit moet wanneer de bus stopt, het is zo leuk om gewoon een ewggetje in te rijden en daar weer iets te ontdekken. Zo kwamen we uit op de top van Mount Hutt en in het Peel forest waar we de wandeling naar een waterval maakte. Lekker in het gras liggen met een boek en een ei bakken in de openlucht. Kamperen ten top

Na Cromwell via Clyde, het meest schattige dorpje van Nieuw Zeeland, Alexandra, Rainfurly en wat andere kleine plaatsjes uiteindelijk afgelopen donderdag aangekomen in Dunedin. Een van de vier grotere steden in NZ. De eerste avond was het al laat en dus maar weer naar een camping en bonvedien schijnen er hier veel randjongeren te zijn die ramen in slaan van met name campers. Vrijdag door de stad gewandeld wat een erg europees en met name Engels karakter heeft. Dunedin wordt dan ook wel vergeleken met Edinburgh. Veel mooie victoriaanse gebouwen dus. Naar de Gallery geweest en relaxed een beetje gedrenteld.

S'avonds had ik afgesproken met Patrick, een jongen die ik ooit had benaderd voor Couchsurfing (het slapen op iemand anders bank..) en inmiddels al veel mee had uitgewisseld. Het was dus ook heel leuk hem te ontmoeten. Zaterdag naar de steilxste straat ter wereld gegaan, in Dunedin, en daar natuurlijk allerlei gezichtbedrog-foto's gemaakt. Zoals het de echte toerist betaamt. De botanic gardens aangedaan en lekker gelunched in een leuk retrocaffeetje.

Zondag had ik weer met Patrick afgesproken en zijn we naar twee flms geweest, koffie gedronken en uit eten geweest. Erg leuk. Fijn ook om even iemand anders te ontmoeten dan alleen met Eoin te zijn. Dit niks ten nadele van hem natuurlijk, maar je zit wel 24 uur per dag op elkaars schoot in die enorme camper. Voor Eoin ook des te beter want door alleen te zijn en na te denken had hij eindelijk de moed, na 28 jaar, om zijn familie een mail te sturen en te zeggen dat hij gay is. Een heugelijke dag vandaag dus.

Eoin kreeg meteen twee reacties van zijn zussen die natuurlijk van hem houden zoals hij is, bla bla.. Maar hij is erg blij en opgelucht en dus drinken we wijn bij het diner vanavond. Vandaag verder naar Taitoura Head gereden in de Otago Peninsula en daar de mega-grote Royal Albatrossen mogen zien vliegen. Jemig wat een beesten! Daarna naar Pilots Beach waar we totaal onverwacht ineens oog in oog stonden met een paar enorme briezende zeeleeuwen!

Het was vandaag belachelijk koud, heel veel mist en regen. Zoals bij jullie dus. denk ik. En dat is niet zoals het hoort. Vandaag de laatste dag in Dunedin, morgen rijden we naar Invercargill, in het verre, verre zuiden. Het meest zuidelijke punt tot Antatctica... exciting!

xxx